Өглөөний нарыг өөрийгөө гэж андуурсан
Үдийн нарыг таныг гэж ташаарсан намайг хайрласаар байна уу ааваа
Эсвэл өр зүрхнийхээ эс болгонд хүүдээ гомдол тээгээд
Эргэх хорвоогийн өнгөнд бүдгэрч явна уу миний ааваа
Эхнийнх нь гэдгийг хүү нь
Эзэндээ гомдож цөхөрсөн уруулыг минь давж гарсан хараалын тоогоор батлан хэлье
Энэнээс өөр хүүд нь ихэрхэх юм байхгүй
Хүн гэдэг нэрийг дуулснаасаа хойш анх удаа л
Хүү нь үнэн юмыг эрүүл ухаанаар баттай хэлж байна
Өмнө нь гашуун дарсанд дурлаж, гоёсон хүүхэнд нүд унагаж
Мөнгөөр орчлонг хэмжиж, хөгшдийг амаараа үхүүлж
Мөнх залуугаараа үлдэх юм шиг нүгэл бүхнийг хийж явсан
Тэвчимгүй зан авирыг минь та засах л гэж үг хэлнэ, хааяа гар хүрнэ
Тэр бүхэнд гашуун хорсол зангидан өөрийгөө ямагт зөвтгөнө
Ээжгүйгээрээ таныг айлгаж, үхэлд нь буруутгаж
Зовж ганцаардсан сэтгэлийн гунигийг тань нимгэлэхийн оронд
Зовлонгийн дөлөн дээр тань тос асган улам дэвэргэсээн
Ээжийг үхүүлсэн нь та биш би байсан юм
Энэ дэлхий миний ирэх ёсгүй газар байсан юм
Хэрэггүй би л тэр мөчид хүн болох гэж тэмцээгүй бол
Намайг үгүй гээд ээжий амьд үлдэж
Надгүйгээр та хоёр минь олон үртэй болох байсан.
Ээжээ гэж дуудаж, эрхлэх нь бүү хэл сүүгээ амлаж амжаагүй би
Эхийн хайрыг үеийнхнийхээ амнаас сонсон атаархсандаа танийгаа шийтгэж
Хорин тавхан насандаа ханиасаа хагацсан таныхаа залуу насыг
Хорт могой шиг ганцаараа, хэнтэй ч хуваалгүй сорчихжээ
Үрийнхээ төлөө өөрийгөө мартсан аавыгаа “ганцаараа үх” гэж тавлаж
Үхлийн өлөн зардсаас доор авирласандаа би буруутай
Санаж байна уу ааваа тэр хар өдрийг
Хэлэхэд ч хэл урагдам муухай үгсийг
Хэдэн жилийн өмнө таньдаа би хэлсэн
Босго өшиглөн гарч явахдаа би хэзээ ч
Бэх цаас бариад ийнхүү бичнэ гэж таагаагүй
Он жилийн уртыг та минь яаж өнгөрөөгөө бол
Одоо нэгэнт арван жилийн хар түүх бичигджээ
Хорин насны аархал гэж үүнийг хэлэхгүй ээ
Хувь заяаг өөрийнхөөрөө бичих гэсэн миний уучламгүй алдаа
Тахимдсан цаг хугацааг буцааж болдоггүй энэ орчлонг
Таньдаа уурладаг байсан шигээ хараагаад ч буцаад ирэхгүй
Ганц хүүгээс нь өөр харах хүнгүй танийгаа яав гэж нэг ч сураг тавиагүй
Харин тавьсан өрөө эцгээс ав гэж яллахаа би мартаагүй.
Уусан архи, хүүхэндсэн шоу болгоныхоо төлөөсийг аавруугаа явуулахдаа
Ууруудаж хөл толгойгоо алдсан хүүгээ хараг гэж бахлаж
Таны хар дарсан зүүд байхыг хүсэж өөрийгөө ирлэдэг байлаа
Таныг үхэвч ясыг тань амраахгүй дээ гэж өөртөө амладаг байлаа.
Ааваа, авсан цалингаасаа хэдийг нь өөртөө хэрэглэдэг байсан бэ
Ахиад амьдрал зохиохсон гэж та бодоогүй гэжүү
Тэгж их хүсээд байсан ээжийг нь таалагдсан нэгэн бүсгүйгээр хийчихээд
Тэвчимгүй хоосон сэтгэлийн жавраа бүсгүй хүнээр үргээлгэхгүй яав даа
Алдаж хүн биш болсон хүүгийнхээ хойноос өвгөн болтлоо зүтгэхдээ
Амлалтын төлөө юу ? ээжид өгсөн
Аль эсвэл ачлалгүй хүүдээ тийм их хайртайнх уу
Хайрлах тусам үзэн ядна гэж хэлсэн үгийг минь та тоолгүй
Хамгийн сайхныг хүүдээ хүсч, бурханд даатгахаа ч мартаагүй
Одоогоос найман жилийн өмнө би согтуудаа
Өсөж төрсөн гэрийнхээ хажуугаар эргэж ч харалгүй гараад
Утаатай саарал даавуун бүрээсрүүгээ нулимчихаад
Урд айлын таны найз өвгөнийхөөр архи горьдож орсон.
Аавын дайтай бууралруу согтуу нүдээр харж
Архи нэхэж, баашилж уйлж уяраана гэж бодсон
Ухаант буурал намайг хүүгийнхээ адил хайрлаж
Ухаарлын сүлдгүй надад таны минь тухай хэлсэн
Газар дээрх ганц хүүгийнхээ үрийг нь харчихаад л үхэхсэн гэж
Ганихан чин хүслээ та минь халамцахдаа хэлдэг гэсэн
Сонсох чимэггүй ч хүү нь тэр үед
Солиотой өвгөн зөнөчихөж гэж хараал урсгаж цамнасан
Аав чинь эмнэлэгт чамайг хүлээж байгаа гэхэд
Адгийн шаар хүү нь таныг “үхээсэй” гэж хараасан
Эмнэлэгт зовж шаналж байх хойгуур тань хүү нь гэртээ ороод
Эндээс юу авч болох бэ гэж гэрээ нэвт тойруулан харсан
Таныг жоортой гэж, бүр хаана нуудгийг тань мэддэг болохоороо
Танил үнэртэй багын баривчинд минь хийж хадгалсан
Талхны цайны мөнгөнөөсөө хэмнэсэн, хөлс шингэсэн хэдхэн төгрөгийг
Талыг нь ч биш бүгдийг нь хоослоод авчихсан
Эхнэр авахад минь гээд бэлдчихсэн байсан таван ханатыг балга уснаас өгөөд
Эргэж ч харалгүй хотын машинд суугаад арилсан
Харьж гэртээ ирээд цусаар уйлсныг тань би хожим сонссон
Харамч амьтан аваад үхэх гээ юу гэж хараагаад өнгөрсөн
Харамссан зүйл нь эд мөнгө биш хүү нь байсан гэдгийг тэгэхэд ойлгоогүй ээ би
Хатуу хорвоо миний аавд даанч тэнэг хүү заяаж дээ
Одсон он жилүүдэд яажшуухан амьдарсныг тань би асууж зүрхлэхгүй ээ ааваа
Асуух ч хэрэггүй
Одоо ч гэсэн таныгаа ямархан байгааг хүү нь мэднээ
Таах ч хэрэггүй...
Ааваа хүү нь одоо эцэг болох гээд
Амрагийнхаа зөөлөн хайранд хүүхэд мэт нялхраад
Өнөө маргаашгүй төрөх хүүгийнхээ сайн аав нь байхын тулд
Өөрийнхөө төлөө бус хүүгийнхээ төлөө таниасааа өршөөл эрж байна
Ядаж ганцхан ачийнхаа зулайг үнэрлэхсэн гэлүү ааваа
Яалаа гэж та минь арван ачаа үнсэх хувьтай хүн
Төрөө ч үгүй үрээ би ингэж хайрлаж байхад
Төрүүлсэн намайгаа та ямар их хайрладаг бол
Хажууд минь байгаа эхнэрээ би ингэж их санаж байхад
Хагацаж одсон ээжийг минь та ямар их үгүйлдэг бол
Эхнэр минь миний муу муухай байсныг минь мэднээ, надад нуух эрх байхгүй
Эцэг таны минь уужим их хайрыг ч мэднэ, таньд нуух юм байхгүй
Ээж гэж жүжиглэсэн өнгөрсөн гучин жилийг би цэг болгон эцэслэж
Энэ хорвоод дэргэд минь байгаа бурхан аав таныгаа л хайрламаар байна.
Аль эрт хорвоог орхисон ээжийг чинь амилаая гэж тэр бурхан нь надад амласан ч
Энэний төлөө л чи аавыгаа буруутгаж зовоосон биздээ гэж мянган удаа асуусан ч
Аав таньтай учраад хайраар жаргаж, намайг төрүүлэн таньд үлдээсэн
Азтай тэр нэгэн бүсгүйг сэтгэлдээ тээгээд, таныгаа л хайрламаар байна
Дэргэд минь нойрсох амрагийнхаа амьсгалд догдлоод
сэрээчихвий гэсэндээ
Дэнсэлсэн зүрхний цохилтоо хорьж ядан байна би дурлачихжээ
Хажууд минь зүйрмэглэх ханийхаа хайранд дулаацаад сэвтчихвий гэсэндээ
Халгисан халуун амьсгаагаа тогтоож ядан байна би дурлачихжээ
Ааваа би амьдралд дурлачихжээ
Амгалан энэ шөнийн юм бүхэнд дурлачихжээ
Амрагийнхаа зөөлөн хайранд нь дурлачихжээ
Аав таныхаа намайг хайрласан хайранд тань дурлачихжээ
Бүрхэг тэнгэрийг ч цэлмээж чадах аавынхаа агуу их хайранд би
Бүтэн гучин жил би согтуу явжээ.
Гучин жил миний төлөө л гэж шаналсан зүрхийг тань үгийн, үйлийн мунхагаар шархлуулчихаад
Гутрал хилэн, бор дарс, өнгөнд дурлагч хүүхнээр сэтгэлээ дүүргэж байжээ.
Одоо надад, миний сэтгэлд тийм зай алга
Орчлонд надад байгаа аав та, миний хань, үр гурав минь
Зай завсаргүй сэтгэлийг минь чанга хүлчихээд
Замба хорвоог хайраар дүүргээд байна.
Хүн ганцхан төрдөг гэж энэ худлаа
Хүсвэл дахин төрдөг гэдгийг би мэдлээ
Амьсгалах агаар, ундлах ус намайг тэжээж байсан ч чамладаг байсан би урьд нь
Алгасаж намайг, өрөөл бусдыг тэтгэсэн ч хайрлаж чаднаа хүү нь одоо.
Ганцхан би амьдардаг гэж сохор итгэсэн би үүнийг ухаарсан ч
Газар дээр үлдэх ижил бусаддаа хэлэхгүй одож чадахгүй нь
Хариу нэхэлгүй намайг хайрласаар ирсэндээ та минь цөхрөөгүй
Хайрыг тань ганцаараа авсандаа хүү нь цадаагүй.
Жаргал даадгүйн амьд үлгэр би болон
Зовлон даадгийн гашуун түүх та минь болжээ.
Ааваа хүү нь өнөөдөр л гэнэт ухаармагцаа ингэж өчөөгүй ээ
Архитай урссан он жилүүдээ би үгээр цагаатгах гээгүй ээ
Уруудаж дордох зам нь дардан, өргөн байдаг ч гэсэн
Өөдлөж өгсөх жим нь бартаатай бөгөөд нарийн юмаа
Хүү нь таныгаа нууцаар олон удаа эргэсээн
Хүн шиг хүн болчихоод таньдаа ирнэ гэж түүнээс олон амласан
Хүүдээ гэж хураасан мөнгийг тань хамаад ааваасаа одсон нэг өдөр байсан бол
Хэзээ ч амсуулж байгаагүй хайраа тээгээд аавдаа очих нөгөө өдөр заавал байна
Азгүй тэнэг хүүгээ гэнэтхэн харахаасаа өмнө
Амьд сэтгэлийн үгтэй захиаг минь уншаарай
Хүү минь өвөө гэж хэлд ороосой гэж би хүсч байна
Хүү тань ааваа, аав минь, миний аав гэж чанга тэврэхийг хүсч байна.
Амьд бурхан аавдаа .....
Ачлалгүй тэнэг хүүгээс нь
Зүүдээ шүлэг болгон амилуулав.
No comments:
Post a Comment