Намайг бүсгүй хүн гэдгийг мэддэггүй байлтай
Наадаж хошигносон тоглоом чинь хэтрээд байх юм
Омголон хүүхэд зангаа чи минь гээгээгүй гэлтэй
Одоо хүртэл багынх шигээ шоглоод байх юм.
Хайрга чулуугаар айл гэрдэж тоглодог байсан балчир нас минь
Хавар хаврын зөөлөн салхитай үерхэж биднийг нэгэнт орхижээ
Одсон он жилүүд хүүхэд насыг минь хайр найргүй элээж
Одоо бид хоёр нэгэнт том хүмүүс болцгоожээ.
Цаг хугацааг хоёулаа буцааж чадахгүйгээс хойш
Цал буурал өтгөс болтоо тоглоод байх хэрэг үү.
Сэмэрхий хормойгоо дэрвүүлэн гүйдэг байсан охин насны минь дурсамж
Сэтгэлд минь хааяа гуниг дусаан бороо болон шивэрдэг юм
Насан багын тоглоом минь амьдрал болон цэцэглээгүйгээс хойш
Намайг балчир охин биш, бүсгүй хүн гэдгийг минь бүү мартаарай. \
Чи минь
Хэн ч харсан догдлохгүй байхын аргагүй идэр сайхан эр болжээ
Хэнзхэн бяцхан үрдээ хэнээр ч солимгүй сайн аав болжээ
Эхнэрийн чинь хуруун дахь бөгж минийхэд байсан болоосой гэж гуних үе байсаан надад
Эргэх цаг хугацаа сэтгэлийг минь "эвлэрэх" гэдэг эмээр эдгээсээн.
Одоо
Хэн нэгэн эртэй болзохдоо чамаас би асуумааргүй байна
Хэдийд хэнтэй гэрлэхээ ч чамаар би заалгамааргүй байна
Найзаа гэж бодоод зөвлөдөгт чинь би баярлах ёстой бол чадахгүй
Надаас асууж байж эхнэр авсан билүү чи
Согтуудаа надад хайртай гэж хэлсэн гэлүү
Сэтгэлийн биш гашуун архины үг байсан гээд би бодчихьё.
Сонс
Их амьдарлын тооно түшилцсэн чамд би хайргүй ээ
Ихэр заяатай бүсгүй хүний нөхөрт би хайргүй
Цангинасан дуутай өхөөрдөм хүүгийн аавд би хайргүй
Цаг хугацааны сорилтонд бүдэрсэн тэнэг найздаа би хайргүй.
Гэвч
Өөрт минь хайрыг анх мэдрүүлсэн тэр л хөвгүүнд хайртай
Өхөөрдөн намайг л ширтдэг байсан харцанд нь би хайртай
Өөрөөсөө харамлаж өгдөг байсан чихэрт нь би хайртай
Өрж тоглодог байсан чулуунууддаа би хайртай
Өнгөрсөн хорин жилийн үерхэлдээ би хайртай
Гэхдээ
Хээрийн чулуун гэрт үлдсэн дурлалын хойноос толгой гудайх араншингүй
Хэн нэгний өмч биш би бүсгүй хүн.
Эзгүй хоосон сэтгэлийн орон зайгаа дүүргэх хайраа эрж байгаа
Эгэл нэгэн аавын хүүд дурлах эрхтэй би бүсгүй хүн.
